Πάνορμος Κυζίκου (Bandırma İlçesi)
Η Πάνορμος, σήμερα στα τουρκικά Μπαντίρμα (Bandırma) είναι πόλη της Τουρκίας στη Μικρά Ασία. Βρίσκεται στα νότια παράλια της Προποντίδας, σε απόσταση 60 ναυτικών μιλίων από την Κωνσταντινούπολη και 100 περίπου χλμ. από την Προύσα, κοντά στην αρχαία Κύζικο. Έχει σήμερα 145.089 κατοίκους (2014) και ανήκει στην επαρχία του Μπαλικεσίρ.
Συνδέεται σιδηροδρομικά με τις πόλεις του Μπαλικεσίρ και της Σμύρνης. Διαθέτει ασφαλές λιμάνι το οποίο και βοηθά στο εμπόριο μεταξύ των δύο μεγάλων πόλεων της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης. Στην πόλη λειτουργούν πανεπιστημιακές σχολές του Πανεπιστημίου του Μπαλικεσίρ, η Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών, η Σχολή Ναυτιλιακών και η Σχολή Υγείας.
Οι πρώτες ενδείξεις για την κατοίκηση της πόλης ανάγονται μεταξύ του 8ου και 9ου π.Χ. αιώνα. Ο πρώτος οικισμός ήταν ένας «ασφαλής λιμένας», εξ ου και η ονομασία Πάνορμος η οποία διατηρείται ως και σήμερα, με την ανάλογη παραφθορά, στα τουρκικά. Κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο το 334 π.Χ., μετά πέρασε στην κυριαρχία των Ρωμαίων και κατόπιν έγινε τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί την έχασαν το 1345, όταν έπεσε στα χέρια των Οθωμανών του Ορχάν. Με τη μεγάλη πυρκαγιά του 1874 ολόκληρη η Πάνορμος καταστράφηκε. Μετά την πυρκαγιά ανοικοδομήθηκε σύμφωνα με το ιπποδάμειο σύστημα. Με το τέλος του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1876- 1878 στην Πάνορμο εγκαταστάθηκαν Τάταροι από την Κριμαία, γεγονός που άλλαξε την φυσιογνωμία της πόλης και οδήγησε στην αύξηση πληθυσμού της. Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1901 η πόλη είχε περίπου 16.500 κατοίκους, από αυτούς οι περισσότεροι, 10.000 κάτοικοι, ήταν μουσουλμάνοι (Τούρκοι, Τάταροι, Κιρκάσιοι, Τσιγγάνοι), οι Έλληνες ήταν 5.800 και 630 ήταν από άλλες εθνότητες (Αρμένιοι, Εβραίοι κ.λ.π.). Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη στις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 όταν μαζί με το Γ΄ Σώμα Στρατού αποχώρησαν και πέρασαν στις απέναντι ακτές (Ραιδεστό) της Ανατολικής Θράκης.
Οι Έλληνες της Πανόρμου διέθεταν ακμάζουσα κοινότητα με τέσσερις εκκλησίες, ημιγυμνάσιο αρρένων, οικοτροφείο θηλέων, έντεκα πρωτοβάθμιες σχολές αρρένων και δύο θηλέων. Μετά τη συνθήκη της Λωζάνης, το 1922, οι Παντερμαλήδες προσέφυγαν σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, όπως η Θεσσαλονίκη, το Πολύκαστρο κ.α.
Συνδέεται σιδηροδρομικά με τις πόλεις του Μπαλικεσίρ και της Σμύρνης. Διαθέτει ασφαλές λιμάνι το οποίο και βοηθά στο εμπόριο μεταξύ των δύο μεγάλων πόλεων της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης. Στην πόλη λειτουργούν πανεπιστημιακές σχολές του Πανεπιστημίου του Μπαλικεσίρ, η Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών, η Σχολή Ναυτιλιακών και η Σχολή Υγείας.
Οι πρώτες ενδείξεις για την κατοίκηση της πόλης ανάγονται μεταξύ του 8ου και 9ου π.Χ. αιώνα. Ο πρώτος οικισμός ήταν ένας «ασφαλής λιμένας», εξ ου και η ονομασία Πάνορμος η οποία διατηρείται ως και σήμερα, με την ανάλογη παραφθορά, στα τουρκικά. Κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο το 334 π.Χ., μετά πέρασε στην κυριαρχία των Ρωμαίων και κατόπιν έγινε τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί την έχασαν το 1345, όταν έπεσε στα χέρια των Οθωμανών του Ορχάν. Με τη μεγάλη πυρκαγιά του 1874 ολόκληρη η Πάνορμος καταστράφηκε. Μετά την πυρκαγιά ανοικοδομήθηκε σύμφωνα με το ιπποδάμειο σύστημα. Με το τέλος του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1876- 1878 στην Πάνορμο εγκαταστάθηκαν Τάταροι από την Κριμαία, γεγονός που άλλαξε την φυσιογνωμία της πόλης και οδήγησε στην αύξηση πληθυσμού της. Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1901 η πόλη είχε περίπου 16.500 κατοίκους, από αυτούς οι περισσότεροι, 10.000 κάτοικοι, ήταν μουσουλμάνοι (Τούρκοι, Τάταροι, Κιρκάσιοι, Τσιγγάνοι), οι Έλληνες ήταν 5.800 και 630 ήταν από άλλες εθνότητες (Αρμένιοι, Εβραίοι κ.λ.π.). Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη στις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 όταν μαζί με το Γ΄ Σώμα Στρατού αποχώρησαν και πέρασαν στις απέναντι ακτές (Ραιδεστό) της Ανατολικής Θράκης.
Οι Έλληνες της Πανόρμου διέθεταν ακμάζουσα κοινότητα με τέσσερις εκκλησίες, ημιγυμνάσιο αρρένων, οικοτροφείο θηλέων, έντεκα πρωτοβάθμιες σχολές αρρένων και δύο θηλέων. Μετά τη συνθήκη της Λωζάνης, το 1922, οι Παντερμαλήδες προσέφυγαν σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, όπως η Θεσσαλονίκη, το Πολύκαστρο κ.α.
Χάρτης - Πάνορμος Κυζίκου (Bandırma İlçesi)
Χάρτης
Χώρα - Τουρκία
 |
|
| Σημαία της Τουρκίας | |
Η περιοχή που σήμερα ονομάζεται Τουρκία έχει κατοικηθεί από την Παλαιολιθική περίοδο, μεταξύ άλλων από διάφορους Αρχαιομικρασιατικούς πολιτισμούς και Θρακικούς λαούς καθώς και από Ίωνες, που ίδρυσαν εκεί δώδεκα μεγάλες πόλεις (Ιωνική δωδεκάπολις). Μετά την κατάκτηση από τον Αλέξανδρο τον Μέγα, η περιοχή εξελληνίστηκε, διαδικασία που συνεχίστηκε με τη Ρωμαϊκή κυριαρχία και τη μετάβαση στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Τον 11ο αιώνα άρχισαν να μεταναστεύουν στην περιοχή οι Σελτζούκοι Τούρκοι, αρχίζοντας τη διαδικασία του εκτουρκισμού και του εξισλαμισμού της περιοχής, που επιταχύνθηκε από τη νίκη των Σελτζούκων επί των Βυζαντινών στη Μάχη του Μαντζικέρτ το 1071. Το Σελτζουκικό Σουλτανάτο του Ρουμ κυβέρνησε τη Μικρά Ασία μέχρι τη Μογγολική εισβολή το 1243, οπότε διασπάστηκε σε αρκετά μικρά τουρκικά μπειλίκια. Ξεκινώντας από τα τέλη του 13ου αιώνα το οθωμανικό μπειλίκι συνένωσε τη Μικρά Ασία και δημιούργησε μια αυτοκρατορία που περιελάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής. Μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ακολούθησε την ήττα της κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τμήματά της καταλήφθηκαν από τους νικητές Συμμάχους. Ο Τουρκικός Πόλεμος για την Ανεξαρτησία, που ξεκίνησε από το Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και τους συνεργάτες του, είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση της σύγχρονης Δημοκρατίας της Τουρκίας το 1923, με τον Ατατούρκ ως πρώτο πρόεδρό της.
Νομισματική μονάδα / Γλώσσα
| ISO | Νομισματική μονάδα | Σύμβολο | Significant Figures |
|---|---|---|---|
| TRY | Τουρκική λίρα (Turkish lira) | ₺ | 2 |
| ISO | Γλώσσα |
|---|---|
| AZ | Αζερική γλώσσα (Azerbaijani language) |
| KU | Κουρδική γλώσσα (Kurdish language) |
| TR | Τουρκική γλώσσα (Turkish language) |